Antoni HLAVATY urodził się 27 kwietnia 1920 r. w Kołomyi, w dawnym woj. stanisławowskim. Studia medyczne rozpoczął w 1943 r. we Lwowie a ukończył je na Uniwersytecie Poznańskim w 1949 r. Prace rozpoczął 1 lipca 1949 r. w Klinice Ortopedycznej AM w Gdańsku. Stopień doktora uzyskał w 1960 r. na podstawie pracy „Operacyjne leczenie stopy porażennej”, a stopień doktora habilitowanego w 1964 r. Tematem rozprawy było „Doświadczalne i kliniczne badania nad możliwością zapobiegania zrostom po szwie ścięgien”. Profesorem nadzwyczajnym został mianowany w 1974 r., a zwyczajnym w 1984 r. W latach 1967 – 1990 profesor Antoni Hlavaty był Kierownikiem Kliniki Ortopedycznej AM w Gdańsku. Posiada specjalizacje z chirurgii dziecięcej oraz ortopedii. W okresie swojej pracy był promotorem 22 doktoratów, opiekunem 4 prac habilitacyjnych, recenzentem 15 przewodów doktorskich, 12 prac habilitacyjnych oraz 14 recenzji dorobku naukowego, wymaganych w postępowaniu o nadanie tytułu profesora. Jest autorem 74 prac naukowych, w tym 4 pozycji książkowych. Głównymi kierunkami badawczymi Profesora była chirurgia rekonstrukcyjna ręki, choroby i dysfunkcje stawu biodrowego oraz patologia kręgosłupa. Na podstawie badań własnych Profesor Hlavaty sprecyzował wskazania do przeszczepiania ścięgien w poszczególnych niedowładach mięśni stóp w przypadku choroby Heinego Medina. W kolejnych badaniach opracował metodę zapobiegania zrostom po szwie ścięgien, upowszechnił wykonywanie pierwotnych szwów i wolnych przeszczepów w urazowych uszkodzeniach ścięgien zginaczy palców ręki. W leczeniu stóp końsko – szpotawych opracował metodę wczesnego leczenia operacyjnego w pierwszych tygodniach życia, opartą o technikę repozycji okołoskokowej. W zagadnieniach dotyczących stawu biodrowego ustalił zasady i wskazania do osteotomii trapezoidalnej w leczeniu młodzieńczego złuszczenia głowy kości udowej, a w leczeniu choroby Perthesa zastosował osteotomię detorsyjno-waryzującą kości udowej. W chirurgii kręgosłupa w leczeniu bocznych skrzywien kręgosłupa w metodzie Harringtona zastąpił oryginalny dystraktor zapadkowy dystraktorem nagwintowanym, w którym haki dystraktora można było zabezpieczyć nakrętkami. W 1984 r. jako pierwszy w kraju opublikował wyniki operacyjnego leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego. W kręgozmyku cieśniowym upowszechnił metodę nastawienia kręgozmyku za pomocą zestawu dystrakcyjnego oraz wykonywał tzw. usztywnienie okalające. W 1990 r. przedstawił unikatowy materiał 72 chorych operowanych tą metodą. W złamaniach kręgosłupa stosował pręty Harringtona oraz opracował przednio-boczne odbarczenie kręgosłupa, polegające na resekcji szypuły i tylnej ściany trzonu kręgowego, umożliwiające interwencję na przedniej ścianie kanału kręgowego. Profesor Hlavaty jest członkiem założycielem Sekcji Chirurgii Ręki. Piastował funkcję konsultanta wojewódzkiego w latach 1967-1982, był sekretarzem Zarządu Głównego PTO i Tr. oraz Prezesem Oddziału Pomorskiego PTO i Tr. W latach 1971-2002 był w składzie Komitetu Redakcyjnego Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej. Za działalność zawodową otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Medal Komisji Edukacji Narodowej. Pasją Pana Profesora Hlavatego są góry. Powszechnie jest znana jego działalność w Klubie Wysokogórskim i niezliczone wędrówki latem i zimą w Tatrach.
Tomasz Mazurek
