Andrzej Górecki urodził się 7 czerwca 1950 r. w Bydgoszczy w rodzinie inteligenckiej. Edukację rozpoczął w Bydgoszczy, kontynuując ją następnie we Wrocławiu i od 1967 r. w Warszawie. W latach młodzieńczych pasją prof. Góreckiego były fizyka i informatyka. Burzliwy rozwój informatyki i cybernetyki kierował uwagę wielu młodych ludzi w kierunku technik komputerowych. Swą pasję i zarazem nadrzędne powołanie życiowe - medycynę, poznał w klasie maturalnej. W 1968 r. po zdaniu matury w renomowanym Liceum Ogólnokształcącym im K. Hoffmanowej i egzaminów wstępnych rozpoczął studia w Akademii Medycznej w Warszawie. Po zakończeniu studiów i odbyciu stażu podyplomowego podjął pracę na Oddziale Ortopedyczno – Urazowym Szpitala Bielańskiego, zdając w 1977 r. egzamin specjalizacyjny I-go stopnia z ortopedii i traumatologii. Od dnia 2 lipca 1980 pracował w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Akademii Medycznej, gdzie w roku następnym zdał egzamin specjalizacyjny II-go stopnia. Prof. Góreckiego już od wczesnych lat młodzieńczych pasjonowała nauka, zwłaszcza obejmująca dziedziny techniczne. Podsycane młodzieńcze zainteresowania technikami używanymi w ortopedii zaowocowały intensywną pracą naukową, obejmującą szereg dziedzin naszej specjalności. Początkowo prof. Górecki, w ścisłej współpracy z Akademią Górniczo – Hutniczą, prowadził badania nad możliwościami zastosowania nowych materiałów w ortopedii i traumatologii, co zaowocowało powstaniem szeregu publikacji i obronioną w 1984 r rozprawą doktorską pt.: „Przydatność włókien węglowych w śródstawowych rekonstrukcjach przedniego więzadła krzyżowego stawu kolanowego”. W latach następnych prof. Górecki, przy współpracy doktora, a późniejszego profesora Wojciecha M. Kusia brał czynny udział w tworzeniu nowej podspecjalności ortopedycznej – chirurgii kolana. Zorganizował w Klinice pierwszą w Polsce Poradnię Chirurgii Kolana oraz intensywnie specjalizował się we wprowadzanych po raz pierwszych na terenie Polski technikach operacyjnych, w tym w artroskopii stawu kolanowego. W 1990 r przedstawił rozprawę habilitacyjną pt.: „Przewlekłe przednie niestabilności stawu kolanowego”. Zwieńczeniem pracy naukowej stały się uzyskane stanowisko profesora nadzwyczajnego Akademii Medycznej w Warszawie (1994) i tytuł profesora (1999). W roku 1997 w wyniku wygranego konkursu prof. Górecki objął Katedrę i Klinikę Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu AM w Warszawie (WUM), największego w Polsce ośrodka ortopedycznego, którą kierował do śmierci. W swej pracy dał się poznać jako wybitny specjalista, oddany chorym lekarz, znakomity chirurg, dysponujący ogromnym wyczuciem, popartym szeroką wiedzą i doświadczeniem. Najbardziej obiektywnym efektem Jego pracy są dziesiątki tysięcy wyleczonych chorych, którym umożliwił powrót do życia bez kalectwa. Jako kierownik Kliniki dał się poznać jako bardzo wymagający, ale niezwykle sprawiedliwy przełożony, dbający o wysoki poziom merytoryczny oraz o moralne i etyczne postawy wychowanków. Wielu lekarzy zawdzięcza Profesorowi uzyskaną wiedzę, stanowiącą podstawę wykonywania zawodu lekarza – ortopedy i traumatologa, a wielu również i karierę naukową. Dorobek naukowy prof. Góreckiego stanowi 341 publikacji naukowych, w tym 163 prac klinicznych, 35 doświadczalnych, 12 kazuistycznych i 40 poglądowych, 8 publikacji książkowych i 80 rozdziałów w pracach zbiorowych. Dwadzieścia osiem prac prof. Góreckiego zostało oblikowanych w czasopismach z tzw. Listy Filadelfijskiej. Prof. Górecki był autorem i współautorem ponad 600 doniesień na krajowych i międzynarodowych zjazdach naukowych. Szeroki zakres zainteresowań prof. Góreckiego stanowiły prace nad biomateriałami węglowymi z wprowadzeniem ich do praktyki klinicznej w rekonstrukcjach ubytków tkanek miękkich, chrząstki i kości, które zaowocowały m. in. pracowaniem protezy więzadła krzyżowego stawu kolanowego z kompozytowych włókien węglowych i wielopłytkowego, węglowego stabilizatora złamań Carboelastofix. Ponadto, badania nad zastosowaniem czynników wzrostu i komórek macierzystych w chirurgii narządu ruchu, badania biomateriałów w hodowlach komórkowych oraz w tkance kostnej do rekonstrukcji uszkodzeń chrząstki stawu kolanowego, badania skuteczności metod operacyjnych oraz typów protezy stawu biodrowego i kolanowego oraz badania nad stworzeniem protezy połowiczej stawu biodrowego. Do osiągnięć naukowych Pana Profesora należą wprowadzenie do chirurgii ortopedycznej komputerowej nawigacji chirurgicznej, umożliwiającej precyzyjne osadzanie implantów ortopedycznych, opracowanie technik mini inwazyjnego, operacyjnego leczenia niestabilności przednio - przyśrodkowej stawu kolanowego, techniki miejscowego znieczulenia do artroskopii kolana i techniki paliatywnego leczenia operacyjnego zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego. Za działalność naukową i organizatorską prof. Górecki otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym nagrody JM Rektora AM/WUM (naukowe w latach 1981, 1982, 1986, 1990, 1995, 1996, 1998, 1999 i 2006, dydaktyczne w latach 1987, 1988, 1994, 2003, 2006 i 2012) oraz organizacyjne (w latach 1997, 2002, 2005, 2007, 2008 i 2009), nagrody Ministra Zdrowia (w latach 1984, 1989 i 1992), nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1985) oraz nagrody Sekcji Chirurgii Kolana PTOiTr. (1986, 1987, 1988 i 1989). Jako pracownik Kliniki prof. Górecki brał czynny udział w pracy dydaktycznej. W latach 1982-1990 pełnił funkcję opiekuna działającego przy Klinice Studenckiego Koła Naukowego. Był nauczycielem i wychowawcą tysięcy lekarzy specjalizujących się w ortopedii i traumatologii, chirurgii ogólnej i rehabilitacji. Pod kierunkiem Profesora 51 lekarzy uzyskało tytuł specjalisty, a 18 stopień doktora nauk medycznych. Uczniowie Pana Profesora są uznanymi i cenionymi specjalistami. Prof. Górecki był recenzentem 16 rozpraw doktorskich, 13 dorobków i rozpraw habilitacyjnych, 8 dorobków w związku z wnioskiem o nadanie tytułu profesora, 6 recenzji zbiorczych dorobku na wniosek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych oraz ponad 50 wniosków badawczych Komitetu Badań Naukowych i 4 wniosków badawczych Narodowego Centrum Nauki. Pełnił szereg funkcji akademickich. W latach 1990 – 1997 był członkiem kilku komisji dziekańskich i rektorskich, m.in ds. Lecznictwa i Współpracy z Regionem (1993-1996). W latach 1993-1996 pełnił funkcję Prodziekana I Wydziału Lekarskiego, a w latach 1996-1999 Prorektora ds. klinicznych. W latach 2000-2012 był Przewodniczącym Senackiej Komisji ds. oceny profesorów i w latach 2008 – 2012 - członkiem Senackiej Komisji ds. kadr. Był członkiem 19 Rad Naukowych pism specjalistycznych o zasięgu krajowym i międzynarodowym oraz członkiem szeregu towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowe, European Society of Knee Surgery and Arthroscopy, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Polskiego Towarzystwa Standardów Medycznych. Prof. Górecki pełnił szereg funkcji w krajowym nadzorze specjalistycznym, będąc członkiem Kolegium Specjalistów ds. Ortopedii i Traumatologii (1993-1997), specjalistą regionalnym (1997-1998) i konsultantem krajowym w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu (1998 - 2011). Był autorem pierwszego w Polsce projektu procedur ortopedycznych i traumatologicznych Narodowego Funduszu Zdrowia. Do osiągnięć organizacyjnych Pana Profesora należy zorganizowanie w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii w Warszawie „Akademii Aesculap” – miejsca spotkań naukowych lekarzy naszej specjalności, w którym w ogółem odbyło się 150 konferencjach (w tym 90 ogólnopolskich i 6 międzynarodowych), w których brały udział tysiące lekarzy. Wśród odznaczeń, którymi został uhonorowany Profesor, znalazły się Medal Grucy, Złota Odznaka „Za zasługi dla Warszawy”, Medal Jana Mikulicza-Radeckiego, Medal „Za zasługi dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego” i Medal „Za Służbę”. Prof. Górecki zmarł nagle, w swoim domu, w dniu 23.08.2013 r. Wraz z Jego śmiercią medycyna polska utraciła oddanego lekarza, ortopedia i traumatologia wybitnego chirurga, a asystenci wielkiego nauczyciela.

Grzegorz Szczęsny