Jadwiga Alicja Kiepurska-Branicka urodziła się 18 października w 1926 r. w Żyrardowie. Dyplom lekarza otrzymała po ukończeniu studiów na AM w Warszawie w 1951 r. Pracę doktorską obroniła w 1964 r. na podstawie dysertacji pt. „Odległe wyniki operacyjnego leczenia wrodzonego zwichnięcia głowy kości udowej”. Habilitowała się w 1977 r. na podstawie dorobku i pracy pt. „Zaburzenia wzrostowe głowy i szyjki głowy kości udowej w chorobie Perthesa w świetle badań klinicznych i doświadczalnych”. Istotna część pracy habilitacyjnej została opublikowana w renomowanym czasopiśmie: Kiepurska A.: Late results of treatment in Perthes' disease by a functional method. Clin Orthop Relat Res. 1991;(272):76-81. Stanowiło to duże osiągnięcie. Była autorką 53 artykułów dotyczących problematyki Ortopedii Dziecięcej. Pełniła liczne funkcje w PTOiTr. Miała fotograficzną pamięć. Potrafiła prowadzić wykład lub prezentację nie posługując się notatkami. Profesor Alicję Kiepurską zobaczyłem na V roku studiów podczas wykładów z ortopedii o nieznanej nam jednostce chorobowej, jakim był kręgozmyk. Mówiła przez 45 min. nie posługując się tekstem i notatkami. Po objęciu kierownictwa Warszawskiej Kliniki Ortopedycznej przez Prof. Mariana Garlickiego objęła ordynaturę oddziału dziecięcego PSK nr 2 w Otwocku. Przez wiele lat pracowała z Prof. Stefanem Malawskim, a po jego przejściu na emeryturę była do roku 1997 Kierownikiem Kliniki Ortopedii CMKP. Posiedzenia organizowane przez Prof. Alicję Kiepurską stały na bardzo wysokim poziomie, był to spektakl teatralny. Dotyczyły one m.in. choroby Perthesa, gruźlicy kostno-stawowej i infekcyjnych zakażeń kręgosłupa. Kobieta o niepowtarzalnej urodzie, która fascynowała mężczyzn. Była zawsze znakomicie ubrana, siadała w pierwszym rzędzie, pamiętając żeby się obowiązkowo spóźnić dla wizerunkowego efektu. 21 czerwca urządzała imieniny w domu swojej córki w Piastowie koło Warszawy. Uczestniczył cały zespół, rodzina i przyjaciele. Przyjęcia były wytworne, alkohole przednie, można było nawet wykąpać się w basenie. Na pierwszych imieninach, na które byłem zaproszony, rzekomo przez pomyłkę zostałem wrzucony do basenu. Będąc na emeryturze chorowała. Zmarła 21 października 2009 r. Została pochowana w grobie rodzinnym w Wilanowie. Żegnał ją Zespól Kliniki i wielu znanych ortopedów, którzy przyjechali na pogrzeb. Pogoda była deszczowa. Profesor Kiepurska była licząca się osobą w naszym ortopedycznym środowisku. Pozostała w naszej pamięci jako fascynująca kobieta i dobry lekarz leczący z pasją choroby narządu ruchu wieku dziecięcego.

Kazimierz Rąpała