Jan Bieniek ur. 25. 12. 1927 r. w Rdziostowie. Dyplom lekarza uzyskał w 1953 r. w Akademii Medycznej we Wrocławiu. Po odbyciu nakazu pracy w Szpitalu w Kłodzku, w 1957 r. podjął pracę w Oddziale Ortopedycznym Szpitala Wojewódzkiego we Wrocławiu pod kierunkiem doc. dr habil. Józefa Kowalskiego a po utworzeniu na bazie tego Oddziału Kliniki Ortopedycznej, od 1964 r. był asystentem a później adiunktem tej Kliniki. W 1970 r. został ordynatorem Oddziału Ortopedyczno – Urazowego Szpitala im. L. Rydygiera we Wrocławiu. Od 1990 r. został ponownie zatrudniony w Klinice Ortopedycznej na stanowisku docenta, a od 1992 r. profesora, będąc równocześnie detaszowanym ordynatorem Ortopedii w w/wym. Szpitalu. Pierwszy stopień z chirurgii ogólnej uzyskał w 1956 r. drugi stopień z ortopedii (specjalizacja jednostopniowa) w 1962 r., drugi stopień z rehabilitacji narządu ruchu w 1980 r. W 1965 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 1979 r. tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych a w 1993 r. profesora nauk medycznych. Głównym kierunkiem zainteresowań i badań było zastosowanie biomateriałów w ortopedii. Prowadził badania struktury i mikrostruktury kości gąbczastej, wynikiem czego było wraz z Zespołem z Instytutu Ceramiki Politechniki Wrocławskiej opracowanie porowatego biomateriału ceramicznego. Oceniał doświadczalnie (na bazie Kliniki Chirurgii Weterynaryjnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu) jego zgodność biologiczną i wprowadzał go do leczenia chorych (wypełnianie kostnych ubytków chorobowych, pourazowych i pooperacyjnych). Ponadto wspólnie z naukowcami z Politechniki Wrocławskiej i Instytutu Ceramiki i Szkła w Warszawie zajmował się opracowywaniem i zastosowaniem nowej generacji nieorganicznych cementów kostnych. W ramach Zespołu Badawczego opracowywał zlecenia Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN. Jest autorem ponad 120 prac naukowych z zakresu ortopedii (m/i. na temat leczenia torbieli kostnych śródkostnym podawaniem Depo-Medrolu, wykonywania dekortykacji kostno – okostnowo - mięśniowej w obszarze osteotomii korekcyjnej kości długich celem zapobieżenia opóźnionego zrostu, przydatności mrożonych homogennych przeszczepów kostnych w chirurgii dziecięcej, przebiegu i leczenia ziarniniaka kwasochłonnego), traumatologii (m/in. na temat leczenia pourazowych zespołów bolesnego barku, powikłań naczyniowo – nerwowych obrażeń okolicy barku, oceny wyników zachowawczego i operacyjnego leczenia złamań kości przedramienia, czynnościowego leczenie złamań bliższych nasad kości podudzia, leczenia złamań bliższej nasady kości udowej) i rehabilitacji narządu ruchu (m/in. na temat oceny wpływu gimnastyki korekcyjnej prowadzonej w ramach zajęć wychowania fizycznego na kształtowanie się postawy i sprawności fizycznej dzieci, wpływu masażu w środowisku wodnym na postępy leczenia usprawniającego pacjentów po całkowitej alloplastyce stawów biodrowych), publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych oraz przedstawianych na zjazdach naukowych krajowych i zagranicznych. Od 1978 r. wraz ze swoim Zespołem organizował i przeprowadzał okresowe szkolenia podyplomowe z ortopedii i traumatologii dla ordynatorów oddziałów chirurgicznych, chirurgów oraz lekarzy innych specjalności regionu dolnośląskiego. Brał żywy udział w działalności PTOiTr., pełniąc m/in. funkcję przewodniczącego Oddziału Wrocławskiego i członka Zarządu Głównego, współpracując w organizacji zjazdów krajowych. Jest członkiem honorowym tego Towarzystwa. Jest ponadto aktywnym członkiem innych towarzystw naukowych m/in. Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Towarzystwa Chirurgów Polskich. Wychował specjalistów z zakresu ortopedii i z zakresu rehabilitacji, dziewięcioro z nich przejęło kierownicze stanowiska w ośrodkach ortopedycznych i rehabilitacyjnych Wrocławia i Dolnego Śląska. Od 1964 r. jest członkiem TWK, pełniąc w nim liczne funkcje (m/in. członek i przewodniczący Zarządu Oddziału, członek Zarządu Głównego, przewodniczący Komitetu Naukowego corocznych Ogólnokrajowych Dni Rehabilitacji Dziecka (od 1991 r.), członek Społecznej Rady Naukowej TWK w Warszawie, wiceprzewodniczący Komitetu Naukowego Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Aktywność ruchowa osób niepełnosprawnych – ARON” TWK”. Od 1961 r. opiekuje się dziećmi niepełnosprawnymi w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym w Wierzbicach. Posiada liczne odznaczenia, między innymi Order Uśmiechu (1979 r.), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000 r.), Złoty Krzyż Zasługi (1984 r.), medal im. Prof. Wiktora Degi (2000 r.), medal „Twórcy Polskiej Rehabilitacji” (2005 r.), Medal TWK (1985 r.), Złota Odznaka „Zasłużony dla Województwa i Miasta Wrocławia” (1984), Odznaka Przyjaciela Dziecka (1978 r.), Honorowa Odznaka TWK (1972 r.), Odznaka „Bene Meritus” PTL. Przeszedł na emeryturę w 1998 r.

Szymon Dragan