Janusz Aleksander DAAB urodził się 18 grudnia 1918 roku w Klomnicach, w powiecie radomskim. Studia medyczne rozpoczął w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a ukończył je w Bolonii. We wrześniu 1939r. brał udział w obronie Warszawy. Jednocześnie odbywał staż, jako lekarz ortopeda, w Szpitalu Ewangelickim w Warszawie. W 1948 r. rozpoczął pracę w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. W 1953 r. uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu ortopedii i traumatologii. W styczniu 1955 r. został Ordynatorem jednego z oddziałów tego szpitala. W latach 1956–1957, na polecenie Ministerstwa Zdrowia, służbowo wyjechał do Korei, gdzie pełnił funkcję doradcy d/s ortopedii i traumatologii. Po powrocie do kraju, ponownie podjął pracę w piekarskim szpitalu. W kwietniu 1970 r. objął stanowisko Dyrektora Szpitala. W latach 1975–1981 pełnił funkcję naczelnego Dyrektora Specjalistycznego Zespołu Urazowo-Ortopedycznego „Repty-Piekary“ w Tarnowskich Górach. Od 1981 do 1988 r. był Dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. Jednocześnie pracował jako Ordynator Oddziału Schorzeń i Urazów Kręgosłupa. W jego dorobku naukowym znajduje się wiele nowatorskich metod leczenia operacyjnego urazów kręgosłupa. To on był również twórcą jednego z pierwszych w kraju – wydzielonego Oddziału Leczenia Urazów Kręgosłupa z szkodzeniem rdzenia kręgowego. W 1965 r. wprowadził do leczenia chirurgicznego złamań kręgosłupa skonstruowaną przez siebie stabilizującą płytę metalową, zwaną „płytką Daaba”. Był autorem wielu prac opublikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach medycznych. Przez wiele lat, na szczeblu wojewódzkim i krajowym, pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w Polskim Towarzystwie Ortopedycznym i Traumatologicznym. Wielokrotnie odznaczano Go najwyższymi odznaczeniami państwowymi, w tym m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim OOP, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim i Medalem za Warszawę 1939-1945. Zmarł 22 lutego 1988 r.

Michał Mielnik